Βαρδάρη μου
Έλα γλυκιά ανατολή να με ξυπνήσεις
πάνω στα βλέφαρα φιλί ζεστό ν 'αφήσεις.
Πάρε τη θλίψη απ' το βλέμμα των ματιών μου
τροχιά ν' αλλάξεις στη ρότα των παλμών μου.
Έλα σαν ήλιος να σταθείς στην κάμαρά μου
η μυρωδιά σου να δεθεί με το άρωμά μου.
Ο ουρανός για να φανεί πάνω στη γη μου
σε ικετεύει πάλι απόψε η κραυγή μου.
Πρωτόγονο το έδαφος
που οι ρόδες του αγγίζουν
ταυτόσημη παράγραφος
κορύφωση αποδίδουν.
Επίτευγμα για να βρεθεί
σε γη επαγγελίας
ζητά το ατέρμονο να πιει
πιοτό της αμαρτίας._
